Δεδομένου ότι η θετική σχέση μεταξύ ανθεκτικότητας και ευεξίας είναι αδιαμφισβήτητη, η εστίαση στην βελτίωση της ποιότητας ζωής (ευημερίας) των εργαζομένων αποτελεί επένδυση για την οικοδόμηση της ψυχικής τους ανθεκτικότητας. Είναι επίσης κοινώς αποδεκτό ότι οι χαρούμενοι υπάλληλοι είναι πιο υγιείς και αποδίδουν καλύτερα στη δουλειά τους. Κατ΄ επέκταση η διασφάλιση υψηλού επίπεδου ευημερίας των εργαζομένων είναι προς το συμφέρον τόσο των εργαζομένων όσο και των εταιρειών.
Βασιζόμενος σε αυτές τις ιδέες οι Shin et al. (2012) υποστήριξαν ότι, επηρεάζοντας χρηματοδοτούμενα προγράμματα που στοχεύουν στην αύξηση της ευημερίας των εργαζομένων μπορούν να αυξήσουν τη δέσμευση, την ικανοποίηση και τις θετικές συμπεριφορές των εργαζομένων στις εταιρικές αλλαγές. Υπο αυτό το σκεπτικό, οι διευθυντές ανθρώπινου δυναμικού ενθαρρύνονται να επενδύσουν σε παρεμβάσεις που στοχεύουν στην βελτίωση της ποιότητας ζωής των υπαλλήλων, στο χώρο εργασίας.
Η φιλοσοφία των προγραμμάτων που προτείνονται στις εταιρίες βασίζεται στην διαθεματική προσέγγιση διδασκαλίας. Η διαθεματικότητα αποτελεί την πιο επίκαιρη εκπαιδευτική αντίληψη διότι καμία επιστήμη δεν είναι σε θέση από μόνη της να δώσει πειστικές και ολοκληρωμένες απαντήσεις σε πολύπλοκα ερωτήματα.
Ο κορμός της μεθόδου στηρίζεται στην φιλοσοφική τάση που αντιμετωπίζει το σώμα, την ψυχή και το νου (γνώση και σκέψη) ως μια ολότητα. Τα τρία αυτά στοιχεία, ευρισκόμενα στην υπηρεσία της ζωής, χρησιμοποποιούνται ως μέσα ή εργαλεία για την βελτίωση της ποιότητας της. Άλλωστε το φαγητό δεν είναι απλά φαγητό. Το φαγητό είναι πρωταρχικός δεσμός, πρωταρχική φροντίδα. Το φαγητό αποτελεί μέσο ικανοποίησης βιολογικών, ψυχικών, συναισθηματικών και κοινωνικών αναγκών. Συνεπώς ο τρόπος που επιλέγουμε να φάμε αποτελεί δομικό στοιχείο της προσωπικότητάς μας, της κουλτούρας μας και της γενικότερης φιλοσοφίας και στάσης ζωής μας. Το ζητούμενο είναι η απόκτηση της γνώσης αυτής να προκύπτει μέσω της συμμετοχικής και βιωματικής ανακάλυψής της, γιατί:
Ό,τι δεν έχει σχέση με τη ζωή δεν αφομοιώνεται σωστά και γι’ αυτό ξεχνιέται γρήγορα.Υπαρξιακά αποτελεσματική μάθηση δε μπορεί να επιτευχθεί με πειθαναγκασμό.
«Με τον πειθαναγκασμό μπορούμε να διαμορφώσουμε εξωτερικές αντιδράσεις, όχι όμως εσωτερική αποδοχή. Την καρδιά μόνο έμμεσα μπορούμε να την επηρεάσουμε»
Θα μπορούσαμε να πούμε λοιπόν ότι τα προτεινόμενα wellbeing προγράμματα επιχειρούν να προσεγγίσουν ολόπλευρα αυτό που αναφέρετε ως ποιότητα ζωής μέσα από την σκοπιά της διατροφής. Έχει προέλθει από τις ανάγκες, τα ενδιαφέροντα και τους προβληματισμούς των σύγχρονων επαγγελματιών και γίνετε προσπάθεια να επιλυθούν οι οποίες δυσκολίες παρουσιάζονται στον τομέα της διατροφής.
Ένα βασικό χαρακτηριστικό της προσέγγισης είναι το γεγονός ότι αυτό που μαθαίνει ο συμμετέχον γίνεται συστατικό στοιχείο της προσωπικότητάς του, ενσωματώνεται σε αυτή, έτσι ώστε να μπορεί να το χρησιμοποιεί σε όλες τις περιστάσεις της ζωής του. Κατά αυτό τον τρόπο μέσα από την απόκτηση δεξιοτήτων, συμπεριφορών, στάσεων και αξιών, τα οποία θεωρούνται απαραίτητα εφόδια για τους ανθρώπους σε οποιοδήποτε στάδιο της ζωής και αν βρίσκονται, θα μπορέσουν να ζήσουν πιο ποιοτικά αξιοποιώντας την παγκοσμιοποίηση της γνώσης, σε μια εποχή ραγδαίων αλλαγών.
Μια καλή προσέγγιση για να περιγράψουμε την έννοια της συνολικής υγείας είναι να προσπαθήσουμε να τη οραματιστούμε σαν τους τέσσερις θεμέλιους λίθους ενός οικοδομήματος, πάνω στο οποίο θα στηριχτούν τα υπόλοιπα υλικά για να σχηματίσουν τη συνολική εικόνα. Όσο πιο γερές είναι οι βάσεις αυτού του οικοδομήματος τόσο πιο δυνατό και σταθερό θα είναι το τελικό αποτέλεσμα, συμβάλλοντας σε μια γενικότερη ισορροπία.
- Πρώτος θεμέλιος λίθος είναι η σωματική υγεία (διατροφή & άσκηση).
- Δεύτερος θεμέλιος λίθος είναι η ψυχική υγεία (ενίσχυση τομέων εμπιστοσύνης και σύνδεσης).
- Τρίτος θεμέλιος λίθος είναι η οικογενειακή υγεία (προσφέρω & μοιράζομαι).
- Τέταρτος θεμέλιος λίθος είναι η πνευματική υγεία (συνεχής κατάρτιση & συνειδητότητα).